سیاست پولی و پویایی‌های تورم در ایران: ارائه شواهدی جدید

هدف: پول‌گرایان، در توضیح پویایی‌های تورم، بر نرخ رشد حجم پول، تآکید زیادی نموده‌اند. اگرچه شواهد تجربی گسترده‌ای برای اعتبار وتأئید این منطق پول‌گرایان وجود دارد. یک سری انتقاداتی در حال حاضر وجود دارد که بیانگر این است که، پول‌گرایان ممکن است در تأکید بر نقش عرضه پول در افزایش تورم، اغراق نموده باشند. از این رو هدف پژوهش حاضر این است که بررسی کند تا چه درجه‌ای تورم در ایران ناشی از پدیده‌های پولی است. روش: در این مقاله، تأثیر عرضه پول و دیگر عوامل مؤثر بر تورم که شامل تولید، نرخ ارز و قیمت نفت بین‌المللی است مورد بررسی قرار گرفته است. تجزیه وتحلیل با استفاده از توابع واکنش آنی و مدل‌های اقتصاد سنجی SVAR با استفاده از داده‌های سال‌های 1397- 1368 انجام شده است. یافته‌ها: نتایج تجربی بطور کلی بیانگر این است که عرضه پول، منبع کلیدی تورم در ایران است. با توجه به یافته‌های تحقیق، همه متغیرهای تخمین زده شده دارای نقش کلیدی بر افزایش تورم در اقتصاد هستند. در مقایسه، تولید واقعی دارای کمترین سهم بویژه در کوتاه‌مدت است؛ در حالیکه، تورم دارای حساسیت بیشتر به شوک‌های عرضه پول در کوتاه‌مدت و بلندمدت است. نتیجه‌گیری: نتیجه کلی مطالعه حاضر این است که تورم در ایران نسبتاً یک پدیده پولی است تا نشات گرفته از عوامل واقعی.